Het exlibris, het persoonlijke boekmerk, werd in Nederland voor 1900 slechts sporadisch gebruikt. In 1906 ontwierp Van Praag zijn eerste eigen exlibris. In 1926 ontwierp hij  weer een exlibris in opdracht van de bankier David van Dam, dat kort daarna opgenomen werd in het eerste Nederlandse overzichtswerk van exlibris van Johan Schwencke. 

In de jaren dertig ontwierp Van Praag tientallen exlibris, zowel voor familieleden, politici uit de SDAP, en voor mensen uit de AJC en andere telgen uit de Rode Familie. In de exlibris voor de arbeidersbeweging is veel symboliek terug te vinden. Fakkels en vlammen, stralende zonnen versus de grauwheid van het industrieel kapitalisme en veel spreuken die de lange en moeizame weg naar het socialisme uitdrukken. De schoonheid van het socialisme werd op zijn exlibris gesymboliseerd door naakte vrouwenfiguren. Het persoonlijke aspect van elke exlibris kwam tot uiting in een symbolische verwijzing naar de maatschappelijke positie van de betrokkene, vaak ook in samenhang met een gestileerd portret van de persoon.

Het merendeel van de exlibris werden vervaardigd in linoleum; alleen het gebruik van andere materialen als basis wordt bij de afbeeldingen vermeld. Het meest rechts geplaatste exlibris in een samengestelde afbeelding is steeds de definitieve versie.